2.6 Συνεργασίες
Η παραγωγή επιστημονικής γνώσης συντελείται πλέον σε μεγάλο βαθμό μέσα από επιστημονικά δίκτυα και συνεργασίες μεταξύ των μελών της ερευνητικής κοινότητας σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο. Όσον αφορά στις επιστημονικές δημοσιεύσεις, η δικτύωση των επιστημόνων συγγραφέων αυξάνει την αναγνωρισιμότητά τους, τον αριθμό των αναφορών που λαμβάνουν και τελικά την απήχησή τους στη διεθνή κοινότητα.
Η εικόνα για τις συνεργασίες στις δημοσιεύσεις των ελληνικών φορέων και την εξέλιξή τους στη διάρκεια της δεκαπενταετίας 2006-2020 παρουσιάζεται στο Διάγραμμα 2.6.1. Το ποσοστό των δημοσιεύσεων που πραγματοποιούνται χωρίς συνεργασίες, από μόνο ένα ελληνικό φορέα, μειώνεται διαρκώς και διαμορφώνεται στο 21,5% για το 2020. Αντίστοιχα, μετά το 2008, καταγράφεται αύξηση στις συνεργασίες με τη διεθνή ερευνητική κοινότητα, όπου από 36,8% έχει ανέλθει στο 56,9% για το 2020.
Κατά την περίοδο 2006-2020, οι Έλληνες επιστήμονες συνεργάσθηκαν με επιστήμονες από χώρες σε όλο τον κόσμο (βλ. χάρτη Διαγράμματος 2.6.2). Ο μεγαλύτερος αριθμός συνεργασιών καταγράφεται με το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιταλία τη Γαλλία και την Ισπανία.
Στο Διάγραμμα 2.6.3 παρουσιάζεται ανά έτος η εξέλιξη του αριθμού των δημοσιεύσεων που πραγματοποιούνται με ελληνικές, με διεθνείς και χωρίς συνεργασίες κατά την περίοδο 2006-2020.
Εστιάζοντας στην πενταετία 2016-2020 (βλ. Διάγραμμα 2.6.4), οι μεγαλύτερες τιμές του σχετικού δείκτη απήχησης σε όλα τα επιστημονικά πεδία αφορούν δημοσιεύσεις που έχουν προκύψει μέσω διεθνών συνεργασιών. Ακολουθούν όσες είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά ελληνικής συνεργασίας, και τελευταίες είναι οι δημοσιεύσεις που παρήχθησαν χωρίς συνεργασία.